Als God in het
middelpunt van ons leven staat, dan krijgt elke andere relatie haar juiste
plaats.
Inloggen
Nadenkertjes | Forum
Siska
Jul 27 '14
DeHoeksteen
Okt 22 '14
Lieve Siska...bijzondere mooie foto...en de tekst, wat zijn dat ware woorden.
Het is zelfs een erg bemoedigende zin...hoe vaak maken we ons, soms ongemerkt, druk over wat een ander van ons denkt.
We zijn in Vaders en Jezus ogen zo waardevol...om zo dankbaar voor te zijn.
En zo leren we ook om te zien hoe waardevol een ander is in Jezus.
Veel lieve groeten Siska, en Vaders en Jezus liefde en sterkte om jou heen, en omhelzing van mij, Esther.
Siska
Okt 26 '14
Lieve Esther, ik vond deze mooie video op You Tube, hij is gemaakt door Marie Louise. Ik wens jou ook Gods onmisbare zegen en nabijheid toe. Heel veel liefs, Siska
DeHoeksteen
Nov 9 '14
Als jou geloof in Jezus je iets waard is...dan is het ook de moeite waard om het met anderen te delen.
Lichtje
Nov 9 '14
Het is niet belangrijk wie plant of wie begiet; alleen God is belangrijk, want hij doet groeien. -- 1 Korintiers 3:7
DeHoeksteen
Nov 10 '14
Mooie tekst Mieke, en wat een waarheid.
Wat een bijzondere foto, eerst moest ik even goed kijken, maar het is een stronk van wat ooit een grote boom is geweest.
Lieve groeten, Esther.
Lichtje
Nov 10 '14
die foto heb ik zelf gemaakt, het zijn een soort paddestoel die uit de bast van de boom groeit, vond ik echt bij deze tekst horen.
liefs Mieke
liefs Mieke
Siska
Jul 9 '16
Versleten schoenen
Ik heb me
vanmorgen gedoucht
trok mijn nette
kleding aan
ging naar de kerk
en zocht een
plekje.
Ik boog mijn hoofd
voor het gebed
maar juist toen ik
mijn ogen wilde sluiten
zag ik hoe de
schoen van de man naast me
mijn schoen raakte
en ik zuchtte.
Er was genoeg
ruimte en ik dacht
‘waarom zouden
onze schoenen elkaar moeten raken?’
Het stoorde me.
Zijn schoen raakte mij
maar het leek hem
niet te deren.
Het gebed begon:
“Onze Vader die in de hemelen zijt”
en ik dacht: “Deze
man naast mij heeft geen trots.
Zijn schoenen zijn
stoffig en versleten.
Erger nog, er
zitten gaten in de zijkant!”
“… in eeuwigheid.
Amen” het gebed werd beëindigd.
De schoenenman zei
rustig “Amen.”
Ik probeerde me te
concentreren
maar mijn
gedachten waren bij zijn schoenen.
Als je naar de
kerk gaat dan zorg je er toch voor
om er netjes uit
te zien? Ik wel in elk geval!
“Nou, dit is zeker
niet netjes”
dacht ik terwijl
een blik wierp in de richting van de vloer.
Toen het gebed
werd beëindigd
begonnen de
lofliederen.
De schoenenman
zong luid mee
Zijn stem klonk
boven andere stemmen uit.
Zijn stem rees tot
grote hoogten
En ging resonerend
door de kerk.
Zijn handen had
hij omhoog!
De Heer kon zeker
in de hemel
de stem van de
schoenenman horen!
Het was tijd voor
de collecte
En ik gooide mijn
deel er in.
ik keek toe hoe de
schoenenman
diep in zijn
zakken reikte.
Ik zag wat hij er
uit haalde
wat de schoenenman
offerde
en ik hoorde ik
een zachte “kling”
toen zijn
kleingeld ander geld raakte.
De preek verveelde
me eigenlijk tot tranen
en dat is geen
leugen.
Het was hetzelfde
voor de schoenenman:
want tranen vielen
uit zijn ogen.
Aan het eind van
de dienst
Zoals hier de
gewoonte is
moesten we nieuwe
bezoekers begroeten
en hen op die
manier bemoedigen.
Ik voelde me op de
een of andere manier wat opgelaten
maar ik wilde toch
de schoenenman begroeten.
Dus na het
slotgebed
Keek ik hem voor
het eerst aan en schudde zijn hand.
Hij was oud en
zijn huid was rimpelig
en zijn haar was
echt een puinhoop
maar ik bedankte
hem voor zijn komst
en dat hij hier in
de kerk te gast had willen zijn.
Hij zei: “Mijn
naam is Charlie.
Ik ben blij u te
ontmoeten, mijn vriend.”
Er waren tranen in
zijn ogen
maar hij had een
grote, scheve grijns.
“Laat het me
uitleggen” zei hij,
Terwijl hij die tranen
wegveegde
“Ik kom hier al
maanden
en u bent de
eerste om me welkom te heten!”
“Ik weet dat mijn
uiterlijk
niet zo bij de
rest past,
maar ik probeer
om er altijd op
mijn best uit te zien.”
“Ik probeer altijd
schoon te komen en poets mijn schoenen
voor ik aan mijn
lange wandeling begin.
Maar tegen de tijd
dat ik hier aankom
Is alles vies en
stoffig, alsof ik door krijt heb gelopen.”
Mijn hart deed
plotseling pijn
en ik slikte om
mijn tranen te verbergen
terwijl hij zich
bleef verontschuldigen
omdat hij zo dicht
bij me was komen zitten.
Hij zei: “Als ik
hier ben
Probeer ik iemands
blik te vangen zonder dat dat lukt.
En toen dacht ik
dat als ik je kon aanraken
dat dan misschien
onze zielen elkaar ook even zouden aanraken.”
Ik was even stil
Begrijpend dat wat
ik te zeggen zou hebben
hierbij zou
verbleken.
En toen sprak ik
vanuit mijn hart, niet vanuit mijn hoofd.
“Oh ja, je hebt me
aangeraakt” zei ik,
“En je hebt mij
geleerd
dat het beste van
elk mens
is wat wordt
gevonden in zijn hart.”
De rest van wat ik
allemaal had gedacht
Zou deze
schoenenman nooit weten.
Net als hoe
dankbaar ik wèrkelijk ben
dat zijn vieze
oude schoen mijn ziel had geraakt.
Bron: http://appie.abspoel.nl/?p=9750
