Siska's weblog

Dit waargebeurde verhaal gaat over een man in de jaren zestig van de vorige eeuw. Hij werkte als timmerman. Op een bijzondere dag moest hij een aantal kisten maken voor de kerk. De gemeente had kleren ingezameld en zouden in deze kisten naar weeshuizen in China verzonden worden. Op weg naar huis voelde hij in zijn borstzak om zijn bril te zoeken, maar hij kon hem niet vinden. Toen besefte hij wat er gebeurd was. De bril was natuurlijk onopgemerkt uit zijn borstzak gegleden en in één van de kratten gevallen, die hij gesloten en vastgespijkerd had. Zijn gloednieuwe bril was op weg naar China.

Het was een moeilijke tijd, financieel gezien, en het gezin had zes kinderen. De man had een hoop geld betaald voor die bril en hij was echt van streek door de gedachte om nu weer een nieuwe bril te moeten kopen. "Het is niet eerlijk", zei hij gefrustreerd tegen God toen hij naar huis reed. "Ik ben U altijd zeer trouw geweest in het geven van mijn tijd en mijn geld om Uw werk, en nu heb ik dit."

Maanden later was de directeur van het weeshuis op verlof in het land waar de man woonde. Hij wilde alle kerken die hem in China steunden bezoeken, dus kwam hij een zondag spreken bij de man in de kleine gemeente. De zendeling begon door de mensen te bedanken voor hun trouw in de ondersteuning van het weeshuis. "Maar het meest van al", zei hij, "wil ik jullie bedanken voor het sturen van de bril. Weet u, de communisten hadden net een maand ervoor het hele weeshuis ondersteboven gehaald, ze hadden alles vernietigd, inclusief mijn bril. Ik was wanhopig. Zelfs al had ik het geld, er was gewoon geen manier om de bril te vervangen. Omdat ik niet goed kon zien ervoer ik hoofdpijn, elke dag. Dus mijn collega's en ik waren er voortdurend voor aan het bidden. Toen kwamen jullie kratten. Toen mijn personeel hen los maakten vonden ze een bril, ingeklemd tussen twee dekens." De zendeling zweeg om zijn woorden te laten bezinken. Toen vervolgde hij, nog steeds gegrepen door het wonder van dit alles: "Mensen, toen ik de bril opzette, was het alsof de bril speciaal voor mij op maat gemaakt was. Alleen voor mij! Dus wil ik jullie bedanken voor deze levering."

De mensen in de gemeente luisterden en waren blij voor deze wonderbaarlijke bril. Maar de zendeling moest zeker hun kerk hebben verward met een andere, dachten ze. Er was geen bril op de lijst van spullen die naar het buitenland werden verstuurd. Maar er was één timmerman, die met tranen over zijn gezicht in zijn bank zat te luisteren, realiserend dat de Meester Timmerman hem op een bijzondere manier gebruikt had.

Er zijn momenten waarin we God de schuld geven in plaats van Hem te danken. Misschien is het iets wat we vaker moeten proberen. Misschien heeft Hij wel een heel andere reden om iets niet te laten lukken, of dat er iets niet gaat wat jij zou willen. Hij heeft een plan met al onze levens...

Gedachten over de hemel

Er is veel in mijn christelijke geloof dat ik niet volledig begrijp. Maar toch begrijp ik genoeg om mij een liefdevol mens te maken, een mens vol vertrouwen en rust. Wat voor mij nog een raadsel blijft, is het menselijk lijden. Maar ook hier heb ik de genade ontvangen om mijn vragen in Gods handen te leggen. Heeft God zelf tenslotte niet intens geleden? Wie had er in de tijd van Jezus verwacht dat Hij op zo’n wrede manier aan het houten kruis zou eindigen, maar dat Hij juist daardoor de deur naar God en de hemel voor ons opende? Wie kon toen weten, op het moment dat Hij vlak voor Zijn dood naar Zijn Vader uitschreeuwde, dat Zijn wanhoop de voorloper was van onze eeuwige redding? -Christina Rosetti

***

Als je je soms eenzaam voelt, denk dan eens aan al die vrienden die je nog gaat krijgen in de eeuwigheid. Denk aan die hemelse dimensie die gaat komen na onze aardse leerschool. Daar waar je met Jezus en Zijn ontelbare kinderen zult leven in het licht, met een nieuw en onverwoestbaar lichaam. Denk eens aan al die mensen die je daar zult ontmoeten! Kun je je de vreugde voorstellen van een vriendschap die nooit zal verkillen? De blijdschap die de diepe gemeenschap met anderen, die we vandaag nog niet eens ontmoet hebben, met zich meebrengt? Kunnen we die korte tijd waarin we hier op aarde met eenzaamheid geconfronteerd worden niet verdragen, in de wetenschap dat God ons aan het voorbereiden is op de eeuwigheid? Richt je tot God. Hij kent je hart. Zoek Zijn aangezicht op momenten van diepe eenzaamheid en vind troost en gemeenschap in de aanwezigheid van de Vader, zoals ook Jezus zelf daar Zijn kracht vond in het uur van Zijn nood. -Henry van Dyke.

***

De sterren die uit lijken te doven als de eerste morgenstralen het landschap verlichten, sterven toch niet af in het duister van de nacht omdat wij ze niet meer zien? Nu straalt hun licht elders en op iemand anders. Er zitten twee kanten aan het sterven; de aardse kant en dan is er de hemelse kant. Hier op aarde zullen de gesloten lippen nooit meer spreken, maar daar, in de hemel, breken diezelfde lippen uit in een lied dat nooit meer zal ophouden. Hier op aarde zullen de zachte voeten niet langer rondlopen, maar daar, in de hemel zullen diezelfde voeten de eeuwigheid doorkruisen.

Hier wringen we onze handen en staan de tranen in onze ogen terwijl wij het verlies proberen te verwerken als een geliefde is heengegaan. In de hemel is er gejuich en geklap. Geliefden zijn weer verenigd. De aardse kant is maar zo’n klein deel van het leven. Probeer alles te zien in het grotere en geestelijke perspectief. Vergeet nooit de hemelse kant.

***

Barmhartig is de God die in elke omstandigheid troost. (2 Korinthe 1:3 Het Boek) De God die ons in elke omstandigheid troost? Wat een prachtige uitspraak. Wat een belofte! ‘In elke omstandigheid’ betekent echt ‘in elke omstandigheid’. Er zijn geen uitzonderingen. Maar als wij die troost willen moeten we besluiten om Gods woord ook daadwerkelijk te geloven. Wij moeten er voor kiezen om de woorden van angst en twijfel die ons worden toegefluisterd te verwerpen.‘Mijn gezicht zo onbewogen als een rots.’ (Jesaja 50:7) Je weigert je over te geven aan twijfel en ontmoediging. God heeft het gezegd. Het is waar. Mijn geloof rust in het woord van een God die niet liegt en mij het eeuwige leven geschonken heeft. -Hannah Withall Smith

***

Dr. J. R. Miller beschrijft een ontmoeting die hij had met een ouderpaar toen hij met hen aan het bed van hun doodzieke zoontje zat. “Ik praatte met hen over Gods liefde en Zijn wil voor ons en voordat ik voor hen wilde bidden vroeg ik hen: ‘Wat wilt u dat ik God vraag om voor jullie te doen?’ Het was even stil en toen sprak de vader diep geëmotioneerd: ‘Dat durf ik niet te zeggen. Ik wil het liever in Gods handen leggen. Alleen God weet waarlijk wat het beste is voor mijn zoontje en voor ons. Misschien is het beter dat ons kind de winter van dit aardse bestaan nog niet verlaat, maar misschien ook roept God hem naar de eeuwige hemelse lente en geeft Hij hem de kroon zonder het lijden. Wij hebben alles gedaan in ons aardse vermogen. Nu is het woord aan God zelf. Vraag aan God voor ons of wij Hem mogen vertrouwen in Zijn grote wijsheid en Hij ons daar de kracht voor mag geven.

***

“Hoop? Waarop moet ik hopen?” sprak de ontredderde vrouw verslagen. Haar man was recentelijk overleden en haar pijn was ondraaglijk. Waar was de hoop? In de Schrift staat geschreven: “Want als wij geloven dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal ook God op dezelfde wijze hen die in Jezus ontslapen zijn, terugbrengen met Hem.” (1 Tessalonicenzen 4:14) De gezichten waar wij zo naar verlangen zullen ons weer toelachen. De stemmen van hen die ons zo dierbaar zijn zullen weer als muziek in onze oren klinken. Onze geliefden van weleer zullen weer bij ons zijn in ons hemels verblijf. Daar ligt de hoop en het vertrouwen.

Bron:actiefonline

De Heer is mijn herder

Wie kent deze Bijbelpassage nu niet? En toch is het heel verfrissend weer eens stil te staan bij deze machtige woorden en de diepe weldadige betekenis van deze psalm goed tot ons te laten doordringen. Het woord ‘herder’ behoeft natuurlijk nauwelijks enige uitleg. Iedereen weet wat een herder is, maar als wij er voor het gemak even het woordenboek op naslaan krijgen we inspirerende woorden te zien als: “Hoeder, beschermer, bewaker, leidsman.” Alles wat onze Heer is.

Soms kennen we een Bijbelpassage zo goed dat we die bijna achterstevoren kunnen opzeggen. Bijbelverzen die we haast kunnen dromen. Johannes 3:16 is er ook zo een. En juist doordat wij die verzen zo goed kennen bestaat het gevaar dat de diepe betekenis ons nauwelijks meer raakt en de ware levende, geestelijke kracht die in zo’n passage verborgen ligt niet echt tot ons doordringt.

Jezus zei: “Alles wat Ik u gezegd heb, is Geest en leven.” Om de ware kracht uit een Bijbelpassage in ons op te nemen en zo profijt te kunnen trekken van het levengevende water wordt van ons wat discipline gevraagd. Alleen door stil en diep over Gods Woord na te denken dringt de overweldigende waarheid van de uitspraak onze soms wat verharde harten binnen.

Zo geldt dat ook voor de woorden van Psalm 23. Stel je dat toch eens voor; de Heer, de schepper van hemel en aarde, Hij die alles in Zijn hand houdt, die de diepste uithoeken van het universum kent en niet door tijd wordt beïnvloed, is de herder van jou en van mij.

Door Zijn Zoon Jezus Christus heeft God zich voor eeuwig aan ons verbonden. Jezus, terwijl Hij de koning was, heeft er voor gekozen herder te zijn, en zich dagelijks bezig te houden met obstinate en vaak oerdomme schapen.

Als Jezus nu eens letterlijk naast ons zou lopen, onze hand zou vast houden en alles wat ons bezighoudt zachtmoedig en teder met ons zou doorspreken, waar zou onze angst dan nog zijn? Zorgen over morgen, twijfel over ons eigen kunnen, verdriet over gisteren? Die zouden toch zeker geen enkele kans meer hebben? Natuurlijk niet. Jezus is er toch?

Door de rust en het Godsvertrouwen die Jezus uitstraalt zouden wij slechts vreugde ervaren, opwinding en vertrouwen. De lach zou niet van ons gezicht zijn te slaan, want de Herder loopt naast ons. Dan zouden wij onze vermoeide hoofden keer op keer weer op de borst leggen van Hem die ons hart kent en begaan is met onze pijn. Maar Jezus loopt naast ons. Hij houdt onze hand wel degelijk vast, en Hij is precies zo’n herder.

“Wat een onzin,” zegt de wereld, die kortstondig en smakelijk lacht om zoveel onnozel, kinderlijk geloof, waarna hij hoofdschuddend verder trekt op zijn eenzame tocht door het duister. “Zo eenvoudig kan het toch niet zijn?” vraagt ook onze twijfel zich soms vertwijfeld af.

Maar waar de wereld doorploegt in de hoop, de hartverscheurende ellende van een leven zonder eeuwige hoop zelf op te lossen, wil Jezus niets liever dan ons laten zien wat voor een geweldige Herder Hij is. “Houd moed,” zei Hij. “Ik heb de wereld overwonnen. Ik ben de goede herder, die Zijn leven neerlegt voor het welzijn van de schapen.”

Wereldse herders kunnen dat niet. Als puntje bij paaltje komt, besluiten die telkens weer dat het beter is om de schapen neer te leggen voor de herder. Maar de goede herder is er wel. Durf te geloven dat Jezus werkelijk die herder is die Hij zegt te zijn. Neem de tijd voor een gesprek met Hem en luister stil naar Zijn zachte, liefdevolle stem. Telkens weer is Zijn boodschap voor een ieder die Hem op zo’n manier eert en benadert hetzelfde: “Ik houd van je.”

Bron:actiefonline

Intocht van de Koning

De intocht van Koning Jezus in Jeruzalem is in het evangelie zó belangrijk! dat alle vier de evangelieschrijvers hem beschrijven. Het was een wonderlijke situatie: daar kwam de Vredevorst zijn stad binnen. Maar wat moet Hij eenzaam geweest zijn, midden tussen de menigte. Midden tussen nieuwsgierige kijkers, blij verraste discipelen en jaloerse Farizeeën wist Jezus: Ik kom hier niet om eer te krijgen, maar om te lijden en te sterven.

Gods heerlijkheid in de tempel

In heel deze geschiedenis van Johannes 12 moeten we er eens op letten, hoe hier van a tot z de profetieën uit het Oude Testament vervuld worden. Dan verstaan we er de rijkdom pas ten volle van. Ik breng u eerst het tempelvisioen van Ezechiël 40-48 in herinnering. Midden in de ballingschap, toen alles voor Gods volk en Gods tempel voorbij leek te zijn, kreeg Ezechiël zicht op de dagen van herstel. Lag alles nu in puin? Er zou een nieuwe tempel komen, zo heerlijk als in geen mensenhart was opgekomen. Leek de HERE nu zijn volk vergeten te hebben? Hij zou naar hen omzien als nooit tevoren! "En zie, de heerlijkheid van de God van Israël kwam uit oostelijke richting... en de heerlijkheid des HEREN ging het huis binnen door de poort, die naar het oosten gericht was" ,zo lezen we in Ezechiël 43:2 en 4. Daarna werd het nog groter: de heerlijkheid des HEREN vervulde het huis, en een stem klonk: dit is de plaats van mijn troon, waar Ik wonen zal onder de Israëlieten tot in eeuwigheid (vers. 7). En wanneer is dat nu uitgekomen? Of moet dat nog gebeuren? Sommigen menen, dat er nog een tempel van steen moet komen, naar Ezechiëls visioen. Dat Gods' heerlijkheid dan door de poort zal binnenkomen. En wacht maar eens af, dán zul je de heerlijkheid van Israëls" Koning zien!

Maar kijkt u nu eens in Johannes 12. Uit oostelijke richting (daar lag Bethanië) kwam de Heere Jezus, door de Oostpoort de stad en de tempel binnen. Hij was zojuist gezalfd met mirre als een Koning (Joh. 12:3), zoals eenmaal de wijzen uit het oosten de geboren Koning der Joden zalfden. Hij is ontvangen en ingehaald als de Koning. Zo stond Hij daar in de tempel, de Zoon van God die heel de tempeldienst vervullen zou. En in Hem, in Jezus Christus, zou nu de heerlijkheid van Israëls God het huis vervullen.

Heerlijkheid aan het kruis

Ja maar, denkt u misschien, dit was toch Jezus’ komst in vernedering? Hij ging toch sterven, en nog niet "heersen tot in eeuwigheid", en nog niet oordelen en richten? Hoor, wat Jezus zèlf zegt.' Als enkele Grieken Jezus willen zien, dan zegt Jezus: "De ure is gekomen, dat de Zoon des mensen moet verheerlijkt worden" (vs. ,23). Uit het verband blijkt, dat Christus daar zijn kruisdood mee bedoelt. Zijn verheerlijking, de heerlijkheid des HEREN, zal zichtbaar worden ...aan het kruis! Daar vervulde ,Hij de hele tempeldienst, met al zijn offers en ceremoniën. Daar vervulde Hij de profetie van Ezechiël. Voor eeuwig zou Gods tempel te Jeruzalem staan, en zijn troon opgericht. Israël was niet vergeten, maar het was door God tot het centrum van de hele wereld gemaakt.

Nu zochten de volken der wereld "de wortel van Isaï" en van Sion uit zou het heil naar de heidenen stromen. Wat velen vandaag niet erkennen, zagen zelfs de Farizeeën op die dag: "Zie, de gehele wereld loopt Hem na" (vs. 19).

Uw koning komt

Zijn alle profetieën dan létterlijk uitgekomen bij Jezus' komst? Wel, daar is iets merkwaardigs mee. Kijkt u maar naar de tweede profetie, die bij Jezus' intocht vervuld werd. Namelijk die van Zacharia 9:9: “Wees niet bevreesd, dochter Sions, zie, uw Koning komt, gezeten op het veulen van een ezel" (Joh. 12:15). Dat rijden op een ezelsveulen, dat heeft Jezus inderdaad letterlijk vervuld, als een teken.

Maar Johannes zegt er eerlijk bij, dat de discipelen dat pas achteraf begrepen hebben. En weet u waarom'! Omdat er zoveel kanten aan de profetie zaten, waarvan' het net leek of die in Jezus juist niet vervuld werden. Namelijk, dat Hij Jeruzalem en Efraïm van de vijandelijke wapens zou zuiveren.

Ja, zeg maar dat Hij zijn gericht ten uitvoer zou brengen. En wat zag je daarvan?' U weet toch, dat dat dé grote aanstoot is geweest voor de mensen in Jezus' tijd? De Romeinen heersten nog, de verdrukker was er nog altijd. Ja, en toch was Jezus ook de Richter, de Koning die het oordeel uitsprak. Hoort u maar opnieuw Johannes 12, waar Jezus in het zicht van het lijden zegt: "NU gaat er een oordeel over deze wereld" (12:31). Een oordeel, allereerst omdat de satan, de gróte vijand van Israël buitengeworpen werd. En verder een oordeel over allen, die de duisternis liever zouden hebben dan het licht. Met dat oordeel is Hij nu nog bezig, tot 'aan zijn wederkomst. Ja, het is zo anders dan de mensen dachten. Het is misschien zelfs' anders dan wij gedacht zouden hebben bij het lezen van de profetie. Want het leek veel meer over een wereldlijk gericht te gaan, met wereldlijke eer voor Israël.

Maar daar zei Jezus nu over tegen Johannes de Doper: "Zalig, 'wie aan Mij geen aanstoot neemt". De discipelen hebben later begrepen wat er aan de hand was, daar bij de Oostpoort van Jeruzalem. Wij mogen het nu ook zien: Israëls eer is gekomen in Jezus Christus, die ook onze Heiland is. Zo heeft Hij de profetie vervuld. Hij, die Jeruzalem als Koning binnenging om de Heerlijkheid des Heren te tonen in zijn lijden. Hij die nu op de troon gezeten is aan Gods rechterhand.

Onze verwachting moet maar steeds gericht zijn op één ding: Hij komt! Hij komt nog eenmaal, om al Gods woorden volkomen waar te maken.

 W. Smouter

http://www.opbouwonline.nl/artikel.php?id=10837

En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld.

Mattheüs 28:20

Kunnen we daar 'amen' op zeggen? Weten we zeker dat Hij ons draagt, elke dag? Niet een poosje wel en een poosje niet, nee, alle dagen? Aan Hem ligt het niet, Hij heeft beloofd: op Mij mag je rekenen, al de dagen!

Wat een prachtige woorden in het evangelie van Mattheüs. Die woorden zijn net als vleugels die uitgespreid zijn boven de mensen die van Hem getuigen. Onder die vleugels vinden ze bescherming en veiligheid in moeilijke tijden.  En die komen er in het leven van iedere mens. Hij zegt: Vergeet het niet bij al het werk dat jullie voor Mij doen: ik ben er bij.

Immanuël betekent: God met ons. Maar als de Here Jezus terug komt is het: wij met Hem, voor altijd. Dat is nog beter.

Maar ja, zijn we wel geschikt om een getuige van Hem te zijn? Kijk eens hoe het ging  in het begin, boeren en vissers. Petrus  die faalde bij het vuur in de voorhof…  hij krijgt een nieuw vuur, een nieuwe opdracht: weid Mijn schapen. Als zij er niet geweest waren, wie zouden het goede nieuws dan verteld hebben? Zij waren echte getuigen, zij waren erbij geweest. En wij, die in Hem geloven, mogen de fakkel brandend houden tot Hij komt!

Zeg niet als Petrus: ik ken Hem niet,

merk op hoe Hij in liefde naar u ziet,

hoe Hij Zijn leven ons aanbiedt.

Bron: Geborgen in Zijn hand

De boer

Ik heb vandaag toegezien toen een boer zijn land ploegde.

Het malse groen van het veld en de verdorde wingerd die reeds vrucht gedragen had en de tere scheutjes die te laat waren opgekomen allemaal vielen onder de onverbiddelijke kouters van de tractor.

Hoe kaal en donker zag het veld er toen uit. Er was alleen nog één strook groen overgebleven.

Maar de tractor reed ook daar op af en meedogenloos werd de grond omgewoeld.

Alleen zwarte aarde bleef over, omgewoeld opengereten.

Gekerfde, gekneusde grond.

Ik dacht er aan hoe diezelfde aarde de planten die haar toevertrouwd waren geweest, zorgvuldig had gevoed. Onzelfzuchtig had ze al haar krachten afgegeven en de boer een rijke oogst bezorgd.

En nu ze alles had opgeofferd, nu moest ze de onbarmhartige geest van de ploeg verduren.

En toch, in dat open gebroken veld lag het geheim van de volgende oogst.

Braambessen kunt u plukken in de weiden en kettinkjes van madeliefjes kunt u rijgen waar het gras op onberoerde, harde grond groeit.

Maar de oogst het volle voedzame koren komt van de aarde,die de kouters van de ploeg heeft gevoeld.

Ik zag het aan en vroeg mezelf af.

"Is het leven alle pijn en verdriet waard?".

En ik moest daarop bevestigend antwoorden.

Het lijden heeft waarde voor het heden en voor de toekomst voor vandaag en voor de eeuwigheid.

De Man van Smarten, met de doornenkroon op het hoofd en de doornagelde handen had Zich overgegeven om te lijden en om die reden bezit ik nu het eeuwige leven.

Toen ik hieraan dacht bad ik: "Heer, hier ben ik, ga Uw gang". Want ik weet dat Zijn liefde ver boven alle liefde uitgaat en dat Hij niet zal toelaten dat wij zonder noodzaak pijn moeten verduren.

0 Heilige Geest, laat Uw ploeg maar gaan over de akker van mijn leven.

Er is nog zoveel van mezelf dat begraven en zoveel van U dat gezaaid moet worden.

D. M. Stewart

Bent u wedergeboren?

De Here Jezus heeft eens gezegd: ”Verwonder u niet, dat Ik u gezegd hebt: Gijlieden moet wederom geboren worden”(Joh.3:7).

De vraag die ik nu aan u stel is: Bent u wedergeboren? U luistert misschien heel geregeld naar deze radioboodschappen, u leest misschien uw Bijbel, gaat naar de kerk en bidt. Maar bent u wedergeboren?

Er waren mensen in Laodicea waarvan u kunt lezen in Openbaringen 3, die aardig religieus waren. Als je ze vroeg, ”Hoe gaat het geestelijk met je? ”dan zeiden ze: “We zijn rijk, heel rijk en we hebben aan geen ding gebrek”. Maar er ontbrak een heel belangrijk ding bij hen. Dat was, dat de Here Jezus buiten de deur van hun hart stond, en daarom klopte Hij aan hun hart. Hij zei: Als je de deur open doet, dan kom Ik binnen en dan kom Ik bij je wonen.

Kijk, als u nog niet wedergeboren bent, dan is dat eigenlijk het antwoord om wedergeboren te worden. Is het zo eenvoudig? Ja, want als Jezus in uw hart komt, dan doet Hij dat wonder, dat u geboren wordt in de familie van God. Jezus zegt, ”Verwonder u niet, dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet wederom geboren worden”. Dit is een moeten, dit is een weg die u moet gaan. Jazeker, het wonder van de wedergeboorte doe Ik, maar jullie moeten komen – u moet komen. Zou u dat willen? Als dat zo is, wat moet u dan doen? Jezus klopt en nu moet u Hem binnenlaten. Wat gebeurt er als Jezus in uw hart Komt? Dan ziet Hij uw zonden; en u ziet ze ineens ook heel duidelijk, dat kan niet anders.

Maar dan is het heerlijke, dat u weet wat u met uw zonden moet doen – dan gaat u uw zonden belijden. “Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid”(1 Joh. 1:9). Het bloed van Jezus maakt ons rein. Dan gaat Jezus in uw hart aan het werk, dan gaat Hij de zonden die u Hem belijdt rein maken. Is dat alles wat uw zonden betreft? Nee, het is niet alleen een belijden, het is ook: u er vanaf keren. Maar nu staat u niet meer alleen, nu gaat u die strijd tegen de zonden samen met Jezus dragen.

Zelf kunt u het niet, maar Hij kan het wel. Hij geeft zijn Heilige Geest in uw hart, en die brengt mee de vrucht des Geestes (Gal. 5:22): Liefde, vrede, goedheid, zelfbeheersing, vriendelijkheid… De Bijbel wordt dan ineens zo heel anders, dan wordt het een liefdesbrief van God. Als u Jezus vraagt om in uw hart te komen dan komt Hij, en zijn Geest getuigt met uw geest dat u een kind van God bent. Dan gaat u de Bijbel in zover begrijpen dat het u geweldig gelukkig maakt, omdat u het antwoord ziet op uw problemen, de grootste problemen die u hebt in uw leven.

Iedereen heeft minstens twee grote problemen, en dat is het probleem van de zonde en van de dood. En die worden beantwoord. Kijk, aan het kruis heeft Jezus de zonden gedragen van de hele wereld; ook uw zonden. Daar heeft Hij alles volbracht. Hij heeft ontzettend geleden, vreselijke pijn gehad, maar dat wilde Hij uit liefde om voor uw en mijn zonden te boeten.

Maar we worden ook sterk in de strijd tegen onze zonden. U bent verlost en u bent ook overwinnend over uw zonden met Jezus. Dat komen tot Jezus is een begin. De geboorte van een kindje is een begin, en de wedergeboorte is ook een begin. Het is het begin van leven tot eer van God – een overwinnend leven, een leven sterk door de verlossing en de hulp en de nabijheid van de Here Jezus.

Bent u wedergeboren? Bent u het niet? Kom dan tot Jezus! Wat moet u doen? Heel eenvoudig tot Hem spreken. Hij heeft geklopt aan de deur van uw hart en u hebt het gehoord vandaag; en nu wacht Hij. De Here Jezus is een “gentleman”; Hij forceert de deur van uw hart niet. U moet hem opendoen, en als u echt zegt zodat u het meent, “Ja, Here Jezus”, dan komt Hij binnen. En dan staat er in Johannes 1:12., “Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden”. Dan bent U een kind van God. Wilt u het doen?

Laten we samen bidden. “Heer Jezus, wilt U de weg vrijmaken van haar, van hem, die nu een besluit voor u wil nemen. Wilt u alle tegenstand, alle twijfel, alle “ja maars” wegnemen, en ook alle duivels en demonen, want die willen niet dat ze het doen; maar ik dank U dat U die weg wilt sturen. Maakt U de weg klaar tussen U en haar en hem. Dank U, Heer, dank U.”

Nu zijn we even stil, en geeft u aan de Here uw antwoord…

“Dank U, dat hij of zij nu kan zeggen: Ja, Heer Jezus, kom in mijn hart, maak mij een kind van God, doe dat grote wonder in mij dat ik geboren word in uw familie. Dank U wel, Here Jezus. Amen.”

Nu moet U zelf nog langer gaan spreken met de Here. U hoort bij Hem, Hij hoort alles wat u zegt en Hij heeft u zo lief!

Bron: Een Boodschap van Overvloed

Radiotoespraken van Corrie ten Boom

Midden op het plein staat een kerkje. Het heeft naast de ingang drie gebrandschilderde ramen. In het ene is een kruis zichtbaar, in het tweede een anker en in het derde een hart: de symbolen voor geloof, hoop en liefde. Van binnenuit zijn overdag de symbolen duidelijk te zien in de volgorde geloof, hoop en liefde. Van buitenaf zie je echter het duidelijkst als het donker is en de kroonlampen branden. Maar dan zie je nog iets: de volgorde is omgekeerd. Om binnen te komen zie je eerst het hart van de liefde, dan het anker van de hoop en tenslotte het kruis van het geloof. Voor de levende gemeente die binnen is , behoort de volgorde te zijn, geloof, hoop en liefde. Er kan immers geen sprake zijn van hoop en liefde zonder het geloof als een gave van de heilige geest. Maar zij die buiten zijn kijken daar anders tegenaan. Zij willen eerst zien dat er onderlinge liefde is bij hen die zeggen dat zij Christen zijn. Pas dan wil hij of zij wel eens praten over de toekomst, over de hoop, voordat men wenst te komen tot het geloof. Dat geeft een geweldige verantwoordelijkheid aan hen die binnen de gemeente zijn: hoe is het met de liefde en de hoop? Straalt de gemeente, stralen wij iets uit van de liefde? De gemeente van Korinthe werd verdeeld door onderlinge twist en groepsvorming. Paulus schrijft daar hartstochtelijk tegenin over het enige dat telt; Geloof, hoop en liefde, maar de meeste van die is De Liefde.

De Winnende opdracht

De studenten van een kunstklas hadden op het schoolplein een discussie. Aan het einde van het kwartaal zouden ze examen moeten doen en iedereen moest een kunstwerk inleveren. Ze hadden een aantal ontwerpen op gekregen, en een ervan was ‘vrede’.

‘Daar kun je wel wat mee,’ zei de een . ‘Een mooi zeegezicht …  de ochtend die aanbreekt … een zonsondergang.’

‘Maar dat is ook niet erg origineel!’ zei een ander. ‘Een beeld van de nacht zou beter zijn, maar dat is heel moeilijk te maken.’

‘Wat denken jullie van een oude man die kijkt naar het werk dat hij gedaan heeft? O, maar voor de uitdrukking op zijn gezicht moet ik wel beter kunnen tekenen. Nee, dat is het ook niet.’

‘Misschien een afbeelding van een dier? Een kat, opgerold in de zonneschijn, maar hoe teken je het spinnen van een poes?’

‘Je kunt het abstract maken. Kleuren die mooi bij elkaar passen.’

‘Er zijn misschien wel heel wat mogelijkheden, maar ik denk dat ik toch maar een ander onderwerp kies.’

De examinator zocht alle opdrachten op onderwerp bij elkaar. Een aantal studenten hadden het onderwerp ‘vrede’ geprobeerd uit te beelden. Hij vond er niet veel aan.

Hij zuchtte en pakte een ander kunstwerk. Hij stopte abrupt. Had hij een fout gemaakt? Hoe kon dit wilde, bewegende landschap de titel ‘vrede’ hebben?

Hij keek er nog eens naar en toen begreep hij het .

De kunstenares had een storm op zee geschilderd. Ze was erin geslaagd om voorbijsnellende  wolken en rollende golven, die schuimend op een stampend schip kapot sloegen, weer te geven. Achter op het schip zag je een paar ruw geschetste figuren. Maar dit meisje kon tekenen. De houding van de figuren liet angst zien en sommige gezichten waren in wanhoop  naar de lucht gekeerd.

Maar op het achtersteven van het schip stond een grotere figuur die tot in het kleinste detail was weergegeven. Een man stond stijf tegen een hut deur aangedrukt, een beetje beschermend tegen de wind. Hij keek naar het kind dat hij stevig tegen zijn schouder aan hield. In het kleine opgeheven gezicht van het kind was geen spoor van angst of zorg. Er mocht dan storm om hem heen zijn, hij sliep in de armen van zijn vader.

De vrede die de wereld geeft, is afhankelijk van een blauwe lucht, een veilige omgeving, geen strijd onrust of zorg. Maar de vrede die Jezus geeft, tilt je door de storm heen. Je kent vrede Als je weet dat Hij alles in zijn handen heeft, in welke situatie dan ook.

Ik ben met u, alle dagen.  Mattheüs 28:20

Lezen: Psalmen 118:14-23

Jezus is met ons vandaag, morgen, overmorgen, elke dag, alle dagen.

Wij zijn vaak bang en bezorgd. De machten, die de wereld en het leven beheersen, zijn sterk, soms oppermachtig. Wij kunnen er niet tegenop. Wie niet werelds wil strijden, wordt weggedrukt en zo nodig weggetrapt.

Boven het rumoer van alle wereldse machten horen wij de stem van de Heer: “Ik ben met u, alle dagen , tot aan de voleinding der wereld”.

Wij hoeven niet bang en bezorgd te zijn. Bang moeten wij zijn, wanneer wij ons leven leven op wereldse wijze. Wanneer wij ons vertrouwen aan Christus schenken en geloven in de komst van zijn Rijk, levend uit zijn belofte: “Ik ben met u alle dagen” , hoeven we niet  bevreesd te zijn.

Waarom zouden we?

Het ergste, dat gebeuren kan, is dat het werk ons uit handen wordt geslagen en de wereldse machten het winnen. Maar ook dan zijn we niet alleen, al zal het één van de moeilijkste dagen van ons leven zijn. Ook dan mislukt ons werk niet en winnen de wereldse machten het niet.

Jezus is alle dagen met ons en ook op de donkerste en moeilijkste dag van ons leven is hem alle macht op aarde gegeven. Hij is met ons totdat zijn Rijk komt: de voleinding der wereld.

J.J. Buskes

Dodenherdenking

Ik ben verzekerd dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods.

Romeinen 8:39                                                                            Lezen: Romeinen 8:31-39

In 1941 zat ik in Rotterdam gevangen. In vijf cellen naast mijn cel zaten vijf door de nazi’s ter dood veroordeelden. Ze hadden een Engelse piloot geholpen. Een bewaker – nog een goeie – liet ’s avonds laat zes celdeuren open, zodat ik naar deze vijf toe kon gaan.

De jongste was Bastiaan Barendregt. Enkele dagen voordat hij gefusilleerd werd, las ik met hem het slot van Romeinen 8. Hij mocht nog een brief naar huis schrijven. Hij schreef: “Lieve Vader en Moeder. Voordat u deze brief leest, moet u Romeinen 8:31-39 lezen”. Dan gaat hij verder: ”Als u deze brief leest, ben ik er niet meer, maar u moet weten, dat als ik tegen de muur sta, deze woorden zullen leven in mijn hart. Ik dank u voor alles. Mijn konijnen zijn voor zus. Laat ze goed voor ze zorgen”.

Op 19 september werd Bastiaan Barendregt gefusilleerd. Op zijn verjaardag. Hij werd op die dag tweeëntwintig.

Jezus Christus is ter wille van de aarde ten hemel gevaren en zit voor ons aan Gods rechterhand. Onmenselijke macht behoort niet tot de goddelijke orde. En wat is de toekomst der mensheid waard, als de zorg voor de konijnen er niet meer in thuis hoort?

Dodenherdenking sluit in, dat wij ons oefenen in geloof en menselijkheid, gelovend, dat Christus aan Gods rechterhand voor ons bidt en niets ons kan scheiden van Gods liefde. Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?

Uit: Brood voor het Hart

Door: J.J. Buskes

Het Onze Vader

Bidt gij aldus. . .

Mattheüs 6:9                                                                Lezen: Mattheüs 6:9-13

Het is 3 mei. Morgen is het dodenherdenking.

Lex Althoff was 38 toen hij door de nazi’s vanwege zijn verzetswerk werd gefusilleerd.

Hij was van kerk en geloof vervreemd. In de gevangenis hield hij een dagboek bij. Die honderd dagen zijn voor hem beslissend geweest. Hij zocht naar houvast, maar zijn intellect stond ontvankelijkheid voor de Heiland van zijn jeugd in de weg, totdat. . .

“30 mei. 100ste dag. 12 uur. Wellicht de gelukkigste dag van mijn leven. In deze 8 dagen van nieuwe eenzaamheid, de laatste termijn van de 100 dagen, die ik mij gesteld had, ben ik herboren met Gods hulp. Ik kan nu alle dingen dragen en ben voorgoed verlost van angst. Ik ben bereid te sterven, welgemoed, en bereid te leven, welgemoed”.

Met nadruk zegt hij, dat dit niet “door nood en ellende een beetje godsdienstwaanzin” is, maar “door de hulp van buiten een niet meer te schokken Godsvertrouwen”.

Als testament voor zijn dochtertje schreef hij de woorden: “Ik heb honderdmaal liever dat mijn dochtertje het Onze Vader leert bidden dan dat zij wat ter wereld ook bereikt”.

Hier valt niets aan toe te voegen.

Alleen dit: Jezus zegt: gij dan bidt aldus. . . Onze Vader. . .

Uit: Brood voor het Hart

Door: J.J. Buskes

Christus in de hele Bijbel

Hij is de grotere Izaak, de geliefde Zoon van de Vader Die als offer gebracht werd, maar Die niet door de dood kon worden vastgehouden.

Hij is de grotere Jakob, de behoedzame herder, Die Zijn kudde met grote zorgzaamheid leidt.

Hij is de grotere Jozef, Die Zich niet voor Zijn broeders schaamt, hoe gering en ellendig ze ook mogen zijn.

Hij is de grotere Melchizedek, omdat Hij als priester een volmaakt en eeuwig geldend offer bracht.

Hij is de grotere Mozes, want Zijn wet is door Gods Geest op de tafelen van vlees van ons hart geschreven.

Hij is de grotere Jozua, en leidt ons met Zijn oneindige trouw naar het Beloofde Land.

Hij is de grotere David, en alle tegenstanders zullen zich aan Hem onderwerpen.

Hij is de grotere Salomo, vol wijsheid en heerlijkheid regeert Hij een eeuwig vrederijk.

Hij is de grotere Simson, en heeft door Zijn dood al Zijn vijanden overwonnen.

Christus is het Die we in de Heilige Schrift moeten zoeken om Hem waarachtig te kennen en met Hem de oneindige rijkdommen die ons door het geloof ten deel vallen. Wie zorgvuldig de Schriften bestudeert, beginnend bij de wet van Mozes tot de profeten, zal geen enkel woord vinden dat niet naar Hem verwijst. Daarom was het voor de apostel Paulus belangrijk  >>niets anders te weten dan Jezus Christus en Die gekruisigd<<.

Johannes Calvijn

Kerst

Het is zo gemakkelijk gezegd.
Het zijn vijf letters.
Het roept sfeer op.
Het roept eenzaamheid op.
Het roept actie op.
Het is een woord met vele accepten.
Het is voor iedereen weer anders.
Maar wat is Kerst voor mij?
Een religie of toch meer?

K van kerst is komen, want Hij Jezus Christus kwam voor mij als kind zo klein.
E van engelen die waren daar bij, brachten verwachtingen voor jou en mij.
R van rust en vertrouwen, daar kan ik op bouwen.
S van stilte in de stormen van mijn leven.
T is troost en tastbaar voor mij geworden, in dit leven.
Niet als een kind is Hij voor mij gebleven.
Niet als een gekruisigde die in dood is gebleven.
Maar als de opgestane Heer en Koning.
Die voor mij bid en pleit bij de Vader in de hemel.
Mij een plaats bereid voor in de Eeuwigheid.
Dat is Kerst voor mij.

Ben je op zoek naar een mooi kerstverhaal?

Kijk dan eens op de groep, Christelijke verhalen. http://mijnvriendenenik.com/site/groups/10

Veel leesplezier, Siska

Een naam vol vreugde: God, Die met ons is,

Die naast je loopt; Hij Die Zich wil ontfermen,

al ga je door een dal vol duisternis,

Hij is erbij: Zijn arm zal je beschermen.

Immanuël: een naam vol warmte en licht,

een grote God, Die een klein mens kan wezen,

Die al zijn liefde op ons heeft gericht

om ons geschonden leven te genezen.

Immanuël: Hij is ons zeer nabij,

een mens als wij, Die onder ons wil wonen

en Zoon van God. Wie kan er, zoals Hij,

het beeld des Vaders beter aan ons tonen?

In Betlehem is ’t englenlied gehoord

dat zong van vrede, vreugde, welbehagen;

en nog weerklinkt dit lied in Jezus’ woord:

‘Vrees niet! Zie ik ben met u, alle dagen!’

Op de grens van licht en duister tussen zorgen en verdriet,

Kwam Hij zonder glans en Luister, met een ster in het verschiet.

Troost en liefde van de Vader, kwamen tot ons in een kind.

En geen mens staat ons ooit nader, dan de Zoon door God bemint.

Steeds weer tussen licht en duister, horen mensen groot en klein.

Door de wind het zacht gefluister, ook voor jou zal ik er zijn!

Vader, het uur is gekomen, verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijkt, zoals U Hem macht gegeven hebt over alle vlees, opdat Hij eeuwig leven geeft aan allen die U Hem gegeven hebt. En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt.

Ik heb U verheerlijkt op de aarde. Ik heb het werk volbracht dat U Mij gegeven hebt om te doen.  En nu verheerlijk Mij, U Vader, bij Uzelf, met de heerlijkheid die Ik bij U bezat voordat de wereld er was.  Ik heb Uw Naam geopenbaard aan de mensen die U Mij uit de wereld gegeven hebt. Zij waren van U en U hebt hen Mij gegeven, en zij hebben Uw woord in acht genomen. Nu hebben zij erkend dat alles wat U Mij gegeven hebt, bij U vandaan komt.

Want de woorden die U Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, en zij hebben ze aangenomen, en zij hebben daadwerkelijk erkend dat Ik van U uitgegaan ben, en hebben geloofd dat U Mij gezonden hebt. Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor hen die U Mij gegeven hebt, want zij zijn van U. En al wat van Mij is, is van U, en wat van U is, is van Mij; en Ik ben in hen verheerlijkt. En Ik ben niet meer in de wereld, maar dezen zijn in de wereld, en Ik kom naar U toe. Heilige Vader, bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat zij één zullen zijn zoals Wij.

 Toen Ik met hen in de wereld was, bewaarde Ik hen in Uw Naam. Hen die U Mij gegeven hebt, heb Ik bewaard en niemand uit hen is verloren gegaan dan de zoon van het verderf, opdat de Schrift vervuld wordt. Maar nu kom Ik naar U toe en spreek dit in de wereld, opdat zij ten volle Mijn blijdschap in zichzelf hebben.

Ik heb hun Uw woord gegeven, en de wereld heeft hen gehaat, omdat zij niet van de wereld zijn, zoals Ik niet van de wereld ben.

Ik bid niet dat U hen uit de wereld wegneemt, maar dat U hen bewaart voor de boze. Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. Heilig hen door Uw waarheid; Uw woord is de waarheid. Zoals U Mij in de wereld gezonden hebt, heb ook Ik hen in de wereld gezonden. En Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd zijn in de waarheid. En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad.  Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn die U Mij gegeven hebt, opdat zij Mijn heerlijkheid zien, die U Mij gegeven hebt, omdat U Mij hebt liefgehad vóór de grondlegging van de wereld. Rechtvaardige Vader, de wereld heeft U niet gekend, maar Ik heb U gekend, en dezen hebben erkend dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun Uw Naam bekendgemaakt, en zal die bekendmaken, opdat de liefde waarmee U Mij hebt liefgehad, in hen is, en Ik in hen.    Johannes  17

De wet en de Profeten door Jezus in Mattheüs 22:37-39 samengevat.

U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.

Dit is het eerste en het grote gebod.

En het tweede, hieraan gelijk, is:  U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

De liefde

 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.  Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.  Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.

De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.  Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan,  ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.

De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan –  want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben.  Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

1 Korintiërs 13

In het  Bijbelsdagboek die ik lees, staat deze week Klaagliederen centraal van Jeremia. Vanmorgen las ik deze mooie overdenking. Gods liefde en trouw word hier zo mooi in beschreven. Laten wij op Hem blijven hopen, ook in de stormen van ons leven, Siska

Nochtans

De Heere is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.  Klaagliederen 3:24

Tot nu toe zongen de klaagzangen alleen maar in mineur. En neerslachtig vraag je je af: Ís er geen enkel straaltje licht?

Onze dagtekst is een venster van hoop. In het donkere huis van ellende, waarin de dichter ronddoolt als in een gevangenis, is er plotseling een venster. Het biedt een hoopvol uitzicht. Het biedt uitzicht op God, die Heere is in onverbrekelijke trouw en genade.

Zelf in het bitterste uur zijn er van die trouw en genade de onmiskenbare tekenen. De dichter is er nog, het volk is er nog. Dat vindt toch alleen maar zijn grond in de goedertierenheden des Heeren.

Ze hadden zich een volslagen vernietiging waardig gemaakt. Toch is die niet gekomen. En de dichter kan alleen maar belijden: ‘Het zijn de goedertierenheden des Heeren, dat wij niet vernield zijn’. Door alles heen is de Heere trouw gebleven aan zijn woord, aan zijn verbond. Zo kan de dichter er zelf nog troost in vinden, dat de Heere zijn Deel is. Van Gods kant staat dat immers onomstotelijk vast. En wat is dat groot. Bij de in tocht in Kanaän had iedere stam, uitgezonderd die van Levi, zijn deel gekregen. Daarvan mocht je leven, daarin vond je je bestaan. Nu was dat deel verloren gegaan. De heidenen waren gekomen en hadden stout het erfland in genomen. Het volk was bedreigd tot in haar bestaansvoorwaarden. Hoe kon het nog leven?

Midden in deze onmogelijkheden klinkt de geweldige belijdenis: ‘De Heere is mijn Deel’. Hij zal voor mij, voor ons zorgen. We vinden onze bestaansgrond in Hem. We mogen van Hem leven. Hij is oneindig veel meer dan enig stuk land. Daarom hopen wij op Hem.

Als u er soms geen gat meer in inziet. Het liep allemaal zo anders. U verloor zoveel van wat u zekerheid en rust gaf. U denkt misschien wel alles kwijt te zijn. We mogen wijzen op de Heere. Hij wil ons Deel zijn. Onze enige Troost in leven en in sterven. Christus had tenslotte geen deel  meer over. Alles gaf Hij eraan. Zelfs zijn deel in God. Zo hing Hij arm en berooid aan het kruis. Daar is God het erfdeel geworden voor allen die Hem verwachten.

Lezen: Klaagl. 3:21-32

Zingen: Ps.42:5

Bron: Gods weg met de mensen.

           Drs. M. van Campen

Kasten vol Liefde.

Je hoeft je huis niet op te poetsen
als je de deur voor Jezus open zet
Hij heeft ieder hoekje gezien
en kent elke verborgen plek.

Laat Hem maar rustig binnen

Al is je huis in slechte staat

Jezus helpt je om het op te knappen

Hij weet hoe het worden gaat.

Van de kelder tot de zolder
kamer, keuken, in iedere kast
weet God wat er is verborgen
Hij ziet zelfs het stof onder de mat.

Als Jezus bij je binnen mag komen
gaat Hij samen met jou aan de slag
kast voor kast en kamer voor kamer
en alleen als het voor jou mag.

Niets zal Hij zo maar openbreken
met geweld of grof geschut
geen enkele deur zal Hij forceren
Hij vult je huis met Liefde, vrede en rust.

Soms moet je huis worden afgebroken
tot de grond toe gelijk gemaakt
met een nieuw fundament van Jezus Christus
weet je dat je huis stevig staat.

Kent u ’t wonder van het leven

dat in een kastanje zit?

Alles is er in aanwezig,

in die éne bruine pit;

Wortels, bladeren, takken,

en een hele dikke stam.

Ja, dat is niet te bevatten,

’t is compleet een cryptogram.

’t Zal alleen nog jaren duren,

voordat er en boom ontstaat.

Die naast bladeren, takken en een dikke stam,

ook weer vruchten geven gaat.

Ja, zo is het christen leven,

ook daar zit een ’zaadje’ in

evenals bij die kastanje,

is dit slechts een begin.

‘t Zaad der ’liefde’ is aanwezig,

Als u Jezus hebt aanvaard.

Maar dat nietig beginsel,

moet nog groeien uiteraard.

Laat de Heer in u regeren,

opdat niet het zaad verdort…

’t Doel van ieder christenleven

is dat Hij verheerlijkt wordt!

                                 Annie de Neef- Top