Weblogs van leden

De Winnende opdracht

De studenten van een kunstklas hadden op het schoolplein een discussie. Aan het einde van het kwartaal zouden ze examen moeten doen en iedereen moest een kunstwerk inleveren. Ze hadden een aantal ontwerpen op gekregen, en een ervan was ‘vrede’.

‘Daar kun je wel wat mee,’ zei de een . ‘Een mooi zeegezicht …  de ochtend die aanbreekt … een zonsondergang.’

‘Maar dat is ook niet erg origineel!’ zei een ander. ‘Een beeld van de nacht zou beter zijn, maar dat is heel moeilijk te maken.’

‘Wat denken jullie van een oude man die kijkt naar het werk dat hij gedaan heeft? O, maar voor de uitdrukking op zijn gezicht moet ik wel beter kunnen tekenen. Nee, dat is het ook niet.’

‘Misschien een afbeelding van een dier? Een kat, opgerold in de zonneschijn, maar hoe teken je het spinnen van een poes?’

‘Je kunt het abstract maken. Kleuren die mooi bij elkaar passen.’

‘Er zijn misschien wel heel wat mogelijkheden, maar ik denk dat ik toch maar een ander onderwerp kies.’

De examinator zocht alle opdrachten op onderwerp bij elkaar. Een aantal studenten hadden het onderwerp ‘vrede’ geprobeerd uit te beelden. Hij vond er niet veel aan.

Hij zuchtte en pakte een ander kunstwerk. Hij stopte abrupt. Had hij een fout gemaakt? Hoe kon dit wilde, bewegende landschap de titel ‘vrede’ hebben?

Hij keek er nog eens naar en toen begreep hij het .

De kunstenares had een storm op zee geschilderd. Ze was erin geslaagd om voorbijsnellende  wolken en rollende golven, die schuimend op een stampend schip kapot sloegen, weer te geven. Achter op het schip zag je een paar ruw geschetste figuren. Maar dit meisje kon tekenen. De houding van de figuren liet angst zien en sommige gezichten waren in wanhoop  naar de lucht gekeerd.

Maar op het achtersteven van het schip stond een grotere figuur die tot in het kleinste detail was weergegeven. Een man stond stijf tegen een hut deur aangedrukt, een beetje beschermend tegen de wind. Hij keek naar het kind dat hij stevig tegen zijn schouder aan hield. In het kleine opgeheven gezicht van het kind was geen spoor van angst of zorg. Er mocht dan storm om hem heen zijn, hij sliep in de armen van zijn vader.

De vrede die de wereld geeft, is afhankelijk van een blauwe lucht, een veilige omgeving, geen strijd onrust of zorg. Maar de vrede die Jezus geeft, tilt je door de storm heen. Je kent vrede Als je weet dat Hij alles in zijn handen heeft, in welke situatie dan ook.

Kerst

Het is zo gemakkelijk gezegd.
Het zijn vijf letters.
Het roept sfeer op.
Het roept eenzaamheid op.
Het roept actie op.
Het is een woord met vele accepten.
Het is voor iedereen weer anders.
Maar wat is Kerst voor mij?
Een religie of toch meer?

K van kerst is komen, want Hij Jezus Christus kwam voor mij als kind zo klein.
E van engelen die waren daar bij, brachten verwachtingen voor jou en mij.
R van rust en vertrouwen, daar kan ik op bouwen.
S van stilte in de stormen van mijn leven.
T is troost en tastbaar voor mij geworden, in dit leven.
Niet als een kind is Hij voor mij gebleven.
Niet als een gekruisigde die in dood is gebleven.
Maar als de opgestane Heer en Koning.
Die voor mij bid en pleit bij de Vader in de hemel.
Mij een plaats bereid voor in de Eeuwigheid.
Dat is Kerst voor mij.

In het  Bijbelsdagboek die ik lees, staat deze week Klaagliederen centraal van Jeremia. Vanmorgen las ik deze mooie overdenking. Gods liefde en trouw word hier zo mooi in beschreven. Laten wij op Hem blijven hopen, ook in de stormen van ons leven, Siska

Nochtans

De Heere is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.  Klaagliederen 3:24

Tot nu toe zongen de klaagzangen alleen maar in mineur. En neerslachtig vraag je je af: Ís er geen enkel straaltje licht?

Onze dagtekst is een venster van hoop. In het donkere huis van ellende, waarin de dichter ronddoolt als in een gevangenis, is er plotseling een venster. Het biedt een hoopvol uitzicht. Het biedt uitzicht op God, die Heere is in onverbrekelijke trouw en genade.

Zelf in het bitterste uur zijn er van die trouw en genade de onmiskenbare tekenen. De dichter is er nog, het volk is er nog. Dat vindt toch alleen maar zijn grond in de goedertierenheden des Heeren.

Ze hadden zich een volslagen vernietiging waardig gemaakt. Toch is die niet gekomen. En de dichter kan alleen maar belijden: ‘Het zijn de goedertierenheden des Heeren, dat wij niet vernield zijn’. Door alles heen is de Heere trouw gebleven aan zijn woord, aan zijn verbond. Zo kan de dichter er zelf nog troost in vinden, dat de Heere zijn Deel is. Van Gods kant staat dat immers onomstotelijk vast. En wat is dat groot. Bij de in tocht in Kanaän had iedere stam, uitgezonderd die van Levi, zijn deel gekregen. Daarvan mocht je leven, daarin vond je je bestaan. Nu was dat deel verloren gegaan. De heidenen waren gekomen en hadden stout het erfland in genomen. Het volk was bedreigd tot in haar bestaansvoorwaarden. Hoe kon het nog leven?

Midden in deze onmogelijkheden klinkt de geweldige belijdenis: ‘De Heere is mijn Deel’. Hij zal voor mij, voor ons zorgen. We vinden onze bestaansgrond in Hem. We mogen van Hem leven. Hij is oneindig veel meer dan enig stuk land. Daarom hopen wij op Hem.

Als u er soms geen gat meer in inziet. Het liep allemaal zo anders. U verloor zoveel van wat u zekerheid en rust gaf. U denkt misschien wel alles kwijt te zijn. We mogen wijzen op de Heere. Hij wil ons Deel zijn. Onze enige Troost in leven en in sterven. Christus had tenslotte geen deel  meer over. Alles gaf Hij eraan. Zelfs zijn deel in God. Zo hing Hij arm en berooid aan het kruis. Daar is God het erfdeel geworden voor allen die Hem verwachten.

Lezen: Klaagl. 3:21-32

Zingen: Ps.42:5

Bron: Gods weg met de mensen.

           Drs. M. van Campen

Kasten vol Liefde.

Je hoeft je huis niet op te poetsen
als je de deur voor Jezus open zet
Hij heeft ieder hoekje gezien
en kent elke verborgen plek.

Laat Hem maar rustig binnen

Al is je huis in slechte staat

Jezus helpt je om het op te knappen

Hij weet hoe het worden gaat.

Van de kelder tot de zolder
kamer, keuken, in iedere kast
weet God wat er is verborgen
Hij ziet zelfs het stof onder de mat.

Als Jezus bij je binnen mag komen
gaat Hij samen met jou aan de slag
kast voor kast en kamer voor kamer
en alleen als het voor jou mag.

Niets zal Hij zo maar openbreken
met geweld of grof geschut
geen enkele deur zal Hij forceren
Hij vult je huis met Liefde, vrede en rust.

Soms moet je huis worden afgebroken
tot de grond toe gelijk gemaakt
met een nieuw fundament van Jezus Christus
weet je dat je huis stevig staat.