Als God zo goed is als men zegt, en inderdaad weet wat we allemaal nodig hebben; veel beter dan wij zelf, waarom is het dan nodig om Hem iets te vragen? Wat is het doel dan van gebed?
Wat als God weet dat gebed hetgeen is dat we harder nodig hebben dan al die andere dingen die we zo belangrijk vinden? Misschien dat gebed wel de sleutel is tot onze allergrootste levensbehoefte en dat is de gemeenschap met onze Schepper. Honger kan een afgedwaald kind er weer toe aanzetten om naar het ouderlijk huis terug te keren, maar of hij nu wel of niet meteen gevoed wordt is niet het allerbelangrijkste. Uiteindelijk heeft ieder kind zijn moeder nog harder nodig dan alleen het voedsel dat zij voor hem kan klaarmaken. Gemeenschap met God, het ervaren van Zijn liefde, is uiteindelijk onze grootste behoefte. En deze behoefte kan alleen worden vervuld door gebed. Zo begint de gemeenschap met God, en gaan we het grootste liefdesverhaal begrijpen dat ooit werd geschreven.
George Mac Donald
***
Er was eens een rijke koning die bijna alles had wat zijn hart begeerde. Maar één ding had hij niet. Er was niemand met wie hij zijn leven echt kon delen. Hij verlangde naar een geliefde die voor altijd bij hem zou zijn. En op zekere dag zag de koning de vrouw van zijn dromen. Iemand die precies paste in het beeld dat hij voor ogen had.
Ze was echter maar een eenvoudig boerenmeisje, en dat was een probleem. Hoe wint een koning het hart van een meisje van eenvoudige komaf?
Hij kon natuurlijk een koninklijk besluit opstellen waarin hij haar opdroeg zijn koningin te worden. Ze zou het zeker gehoorzamen, want niemand durft zo’n machtige koning natuurlijk tegen te spreken. Maar dat was geen goed idee, want op zo’n manier zou hij er nooit zeker van zijn dat ze hem uit liefde getrouwd zou hebben.
Misschien was het maar beter om met een gouden koets bij de boerderij van haar vader langs te gaan en haar te laten zien hoe rijk hij was.
Maar toen hij daar over nagedacht had besloot hij dat ook dit geen goed idee was. Misschien zou ze wel met hem trouwen voor zijn geld en roem en dat was ook niet veel waard.
Uiteindelijk bedacht hij het perfecte plan. Hij zou haar niet vertellen wie hij werkelijk was, maar haar tegemoet komen als een eenvoudige boer, als iemand van dezelfde klasse als zij zelf. Dat kon hij haar voor zich winnen en zou hij zeker zijn van haar oprechte liefde. Dus verliet hij het paleis, liet hij zijn rijkdom achter en trok hij de kleren van een boer aan. Hij huurde een huisje bij het meisje in de buurt en mengde zich onder de bevolking. Hij vond er werk, deelde in het wel en wee van de gemeenschap en kwam uiteindelijk in contact met het meisje van zijn dromen. Ze werd op hem verliefd en wilde met hem trouwen. Toen vertelde de koning, overtuigd van de oprechte liefde van zijn geliefde, wie hij werkelijk was.
Een sprookje? Misschien wel, maar in veel opzichten is dit precies de weg die God met ons gevolgd heeft. Jezus verliet de zaligheid van het Koninkrijk en kwam naar de aarde waar Hij in een menselijk, aards lichaam leefde. Hij wilde zo ook onze liefde winnen. Hij werd één van ons, leefde onder ons, werkte naast ons en was betrokken bij ons wel en wee. En waarom?
Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren zoon gegeven heeft zodat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.
Johannes 3:16
Bron: hervertelling van een verhaal van Sören Kierkegaard.
Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen. Vanuit hem groeit het hele gebouw, steen voor steen, uit tot een tempel die gewijd is aan hem, de Heer. -- Efeziers 2:19-21
